"เวียร์ด แอล" แยงคะวิกและมิลลี วานิลลี

ทางลัด: ความแตกต่างความคล้ายคลึงกันค่าสัมประสิทธิ์การเปรียบเทียบ Jaccardการอ้างอิง

ความแตกต่างระหว่าง "เวียร์ด แอล" แยงคะวิกและมิลลี วานิลลี

"เวียร์ด แอล" แยงคะวิก vs. มิลลี วานิลลี

แอลฟริด แมธิว "เวียร์ด แอล" แยงคะวิก (Alfred Matthew "Weird Al" Yankovic, นามสกุลอ่านว่า /ˈjæŋkəvɪk/) เกิดเมื่อวันที่ 23 ตุลาคม ค.ศ. 1959 เป็นนักร้อง-นักแต่งเพลง แร็ปเปอร์ โปรดิวเซอร์เพลง นักแสดง ดาราตลก นักล้อเลียนแบบ แยงคะวิกเป็นที่รู้จักโดยมากกับเพลงตลกขำขันที่นำเรื่องวัฒนธรรมสมัยนิยมมาทำให้ขำขัน และมักจะล้อเลียนเพลงจากศิลปิน นักร้องร่วมสมัย ตั้งแต่ที่เขาออกอากาศเพลงล้อเลียนในปี 1979 เขามียอดขายอัลบั้มมากกว่า 12 ล้านชุด—มากกว่าที่ศิลปินตลกคนใดทำได้ในประวัติศาสตร์— มีเพลงล้อเลียนมากกว่า 150 เพลงและยังมีเพลงต้นฉบับอีกหลายเพลง และแสดงสดในรายการสดมากกว่า 1,000 ครั้ง เขายังได้รับรางวัลแกรมมี่มาแล้ว 3 ครั้งจากการเสนอชื่อเข้าชิง 9 ครั้ง มียอดขายระดับแผ่นเสียงทองคำ 4 แผ่น ระดับแผ่นเสียงทองคำขาว 6 แผ่นในสหรัฐอเมริกา แยงคะวิกมีผลงานอัลบั้มติดท็อปเทนในบิลบอร์ดครั้งแรก (Straight Outta Lynwood) และซิงเกิล ("White & Nerdy") ที่ออกขายปี 2006 ถือเป็นครั้งแรกในรอบ 3 ทศวรรษในอาชีพของเขา ตามกฎหมายลิขสิทธิ์สหรัฐอเมริกา การแต่งเพลงล้อเลียนถือเป็นการใช้งานโดยชอบธรรม และสามารถกระทำได้โดยไม่ต้องขออนุญาต แต่เพื่อเป็นการให้เกียรติ และรักษาความสัมพันธ์อันดีกับศิลปินต้นฉบับ แยงคะวิกจะขออนุญาตในการแต่งเพลงล้อเลียนจากศิลปินต้นฉบับทุกครั้ง ในบางครั้งศิลปินต้นฉบับยังชื่นชอบ และอนุญาตให้แยงคะวิกถ่ายทำมิวสิกวิดีโอล้อเลียนในฉาก และอุปกรณ์ชุดเดียวกับผลงานต้นฉบับด้วย เช่น ในมิวสิกวิดีโอ Fat และ Eat It ที่ล้อเลียนเพลง Bad และ Beat It ของไมเคิล แจ็กสัน อย่างไรก็ตาม มีศิลปินบางคนที่เป็นแฟนเพลงของแยงคะวิก แต่ไม่อนุญาตให้แยงคะวิกแต่งเพลงล้อเลียน เช่น พรินซ์, จิมมี เพจ ไม่อนุญาตให้บันทึกเสียงเพลงของLed Zeppelin, พอล แม็กคาร์ตนีย์ ไม่อนุญาตให้บันทึกเสียงเพลง "Chicken Pot Pie" ล้อเลียนเพลง "Live and Let Die" เนื่องจากแม็กคาร์ตนีย์รับประทานมังสวิรัติ แต่เพลงนี้ก็ถูกนำมาร้องในการแสดงสดอยู่เสมอ นอกจากนี้ผลงานอัลบั้มแล้ว แยงคะวิกยังเขียนและแสดงภาพยนตร์ UHF และมีรายการโทรทัศน์ของตัวเองที่ชื่อ The Weird Al Show และกำกับมิวสิกวิดีโอของตัวเองและศิลปินอื่นอย่าง เบน โฟลส์, แฮนสัน และเดอะเพรซิเดนส์ออฟดิยูนิเตดสเตดส์ออฟอเมริกา เขายังเป็นแขกรับเชิญในรายการโทรทัศน์อย่างเช่น Tim and Eric Awesome Show, Great Job!, The Simpsons, Behind the Music, Space Ghost Coast to Coast, Johnny Bravo, The Grim Adventures of Billy & Mandy, Sabrina, the Animated Series, Square One Television, Robot Chicken Transformers: Animated, และ My Little Pony: Friendship is Magic. มิลลี วานิลลี (Milli Vanilli) เป็นโครงการกลุ่มศิลปินป็อป/แด๊นซ์ ก่อตั้งวงโดย แฟรงก์ ฟาเรน ที่เยอรมนี ในปี 1988 มีสมาชิกคือ แฟบ มอร์แวน และร็อบ พิลาตัส ทางวงออกผลงานอัลบั้มเปิดตัวประสบความสำเร็จด้านยอดขายในระดับนานาชาติ ทั้งยังได้รับรางวัลแกรมมี่สาขาศิลปินหน้าใหม่ยอดเยี่ยมในปี 1990 พวกเขาเป็นกลุ่มศิลปินแนวป็อปที่ประสบความสำเร็จในช่วงปลายทศวรรษ 1980 ถึงต้นทศวรรษ 1990 แต่อย่างไรก็ดี ชื่อเสียงของเขาก็กลับแย่ลงทันที เมื่อทางคณะกรรมการแกรมมี่เพิกถอนรางวัลพวกเขาหลังจากพบว่าเสียงร้องบนแผ่นเสียงของพวกเขาไม่ได้ร้องโดยมอร์แวนและพิลาตัสเอง ในปี 1998 หลังเปิดตัวอัลบั้มแรก 10 ปี พิลาตัสเสียชีวิตที่โรงแรมในแฟรงก์เฟิร์ต จากการเสพยาเกินขนาด หมวดหมู่:กลุ่มดนตรีหลายสัญชาติ หมวดหมู่:กลุ่มดนตรีป็อป หมวดหมู่:ศิลปินสังกัดแอริสตาเรเคิดส์ หมวดหมู่:กลุ่มดนตรีที่ก่อตั้งในปี พ.ศ. 2531.

รางวัลแกรมมี

รางวัลแกรมมี รางวัลแกรมมี (Grammy Award) มีชื่อเต็มว่า Gramophone Awards เป็นรางวัลทางดนตรี และศิลปิน ที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของโลก จัดขึ้นโดยสถาบันศิลปะวิทยาการการบันทึกเสียงแห่งสหรัฐอเมริกา (National Academy of Recording Arts and Sciences:NARAS) เป็นรายการแจกรางวัลให้ผู้มีผลงานโดดเด่นในอุตสาหกรรมการดนตรี จัดขึ้นเป็นประจำปีในสหรัฐอเมริกา โดยมากจะจัดในเดือนกุมภาพันธ์ มีสาขารางวัลถึง 108 สาขา ใน 30 แนวเพลง เป็นการโหวดโดยคณะกรรมการใน NARAS(คณะกรรมการที่เคยโหวดเช่น จอน บอน โจวี, ปริ้นซ์, Anand Bhatt, พอล ไซม่อน, เป็นต้น) รางวัลแกรมมีเริ่มมีการมอบรางวัลตั้งแต่ปี ค.ศ. 1959 โดยเริ่มถ่ายทอดสดในปี 1971.

"เวียร์ด แอล" แยงคะวิกและรางวัลแกรมมี · มิลลี วานิลลีและรางวัลแกรมมี · ดูเพิ่มเติม »

อัลบั้ม

Nutcracker Suite โดย Tchaikovsky อัลบั้ม (Album) คือ การรวมเพลงหรือเสียงที่เกี่ยวกับดนตรี ออกสู่สาธารณชน โดยมากจะทำเป็นธุรกิจ มีการโฆษณาประชาสัมพันธ์ขาย ถึงแม้ว่าศิลปินเล็กๆ มักจะขายเองโดยตรง โดยอาจขายในงานคอนเสิร์ตหรือบนเว็บไซต์ เพลงในอัลบั้มอาจเนื้อหา อารมณ์ เสียง ที่ตั้งใจที่จะเล่าเรื่องราว หรือมีแนวความคิด หรือต้องการแสดงการบันทึกเสียงที่ใดที่หนึ่ง เวลาใดเวลาหนึ่ง หรือบันทึกเสียงเพื่อการค้าโดยค่ายเพลง เพลงต่างๆในอัลบั้มมักมีรายชื่อเพลง ในบางอัลบั้ม อาจมีเพลงเพิ่มเติมขึ้นมาหรือที่เรียกว่า โบนัสแทร็ค (บางทีอาจมีซ่อนชื่อเพลง หรือที่เรียกว่า Hidden Track) ในบางอัลบั้มอาจวางขายในรูปแบบเดียว เช่น ซีดี, ดีวีดี ออดิโอ, คาสเซ็ตต์, ไวนีล, เอ็มพี3 เป็นต้น อัลบั้มในยุคแรกจะเป็นแผ่นเสียง 78 RPM ที่รวมอัลบั้มภาพไว้ด้วย โดยแผ่นแรกที่เรียกว่า อัลบั้มคือ Nutcracker Suite โดย Tchaikovsky ในปี ค.ศ. 1909 วางจำหน่ายโดย Odeon Records ในปี 1948 โคลัมเบียได้ผลิตแผ่น 12", 33⅓ RPM เป็นครั้งแรกทำจากแผ่นไวนีล โดยมีความยาวประมาณ 23 นาทีต่อ 1 หน้า ความยาวของอัลบั้มมักมีช่วงระหว่าง ครึ่งชั่วโมงถึงหนึ่งชั่วโมง ปัจจุบันรูปแบบแผ่นไวนีลไม่ได้รับความนิยมเหมือนแต่เคย โดยในปัจจุบันมักอยู่ในรูปแบบของซีดี คาสเซ็ทท์และเอ็มพี 3 ในปกอัลบั้มมีการออกแบบกราฟิกต่างๆ และมีคำบรรยาย รวมถึงเนื้อเพลง ภาพของศิลปิน หรือ อาร์ทเวิร์คและตัวหนังสือต่างๆ ซีดีบางแผ่นมีเป็นบุ๊คเล็ท (หนังสือเล่มเล็กๆ) แผ่นซีดีเริ่มทีมีความยาว 74 นาที ต่อมายาวเพิ่มเป็น 80 นาที ปัจจุบันความยาวของอัลบั้มต่อหนึ่งอัลบั้มมักมีความยาวตั้งแต่ 40 นาทีถึง 55 นาที จากกฎของชาร์ทในอังกฤษ อัลบั้มต้องมีเพลงมากกว่า 4 เพลงและมีความยาวมากกว่า 25 นาที บางครั้งอัลบั้มที่สั้นกว่านี้จะเรียกว่า อีพี (EP ย่อมาจาก extended play) และอาจมีความหมายเดียวกับคำว่า มินิอัลบั้ม ในบางอัลบั้มที่มีความยาวเกินกว่า 1 แผ่น ศิลปินมักตัดสินใจที่จะออกเป็นอัลบั้มคู่ โดยมีรูปแบบของ แผ่นซีดี หรือ แผ่นไวนีล รวมกันในหีบห่อเดียวกัน หรือในบางครั้งก็มีถึง 3 แผ่น (triple album) หมวดหมู่:เพลง.

"เวียร์ด แอล" แยงคะวิกและอัลบั้ม · มิลลี วานิลลีและอัลบั้ม · ดูเพิ่มเติม »

แร็ป

แร็ปเปอร์ (Rapper) คือการพูดในลักษณะคำกลอนลงจังหวะเพลง โดยส่วนใหญ่จะใช้จังหวะเร็ว เป็นส่วนหนึ่งขององค์ประกอบของวัฒนธรรมฮิปฮอปและเป็นฉันทลักษณ์สมัยนิยม แร็ปเป็นการร้องแบบที่เป็นจังหวะ การร้องคล้ายเสียงพูด และเนื้อหาของเพลงที่มีความหมายและมีความคล้องจองกัน รวมทั้งเน้นที่การกำกับจังหวะ โดยใช้จังหวะกลองอิเล็กทรอนิกส์ และเทคนิคการ Sampling งานเพลงอื่น ๆ การแร็ปได้พัฒนาทั้งภายในและนอก ของดนตรีแนวฮิปฮอป Kool Herc ชาวจาไมก้าในนิวยอร์กได้เริ่มการพูดลงบนเพลงประเภทแดนซ์ฮอลล์ ในทศวรรษที่ 70 จนในทศวรรษที่ 80 ความสำเร็จของวงรัน-ดีเอ็มซี ได้เปิดกว้างให้วงการเพลงแร็ป พอถึงปลายยุคทศวรรษที่ 90 ฮิปฮอปได้ก้าวเข้าสู่กระแสหลัก ในยุค 2000 ฮิปฮอปใต้ดินเริ่มจะมีการใช้จังหวะที่สลับซับซ้อนมากขึ้น ท้วงทำนองในการพูด เนื้อคำกลอนที่ซับซ้อน และการเล่นคำอย่างสร้างสรรค์ เนื้อเพลงแร็ปมักถ่ายทอดชีวิตบนถนนที่เป็นที่มาของฮิปฮอป ผนวกกับอ้างอิงถึงวัฒนธรรมกระแสนิยม และคำสแลงฮิปฮอปต่าง ๆ ศิลปินเพลงแร็ปชื่อดังของโลก ได้แก่ 2pac, Eminem, N.W.A, Kanye West, Drake, J.Cole, Nicki Minaj.

"เวียร์ด แอล" แยงคะวิกและแร็ป · มิลลี วานิลลีและแร็ป · ดูเพิ่มเติม »